[K-Drama] แนะนำซีรีส์เกาหลีไตรมาส 2 ปี 2024 <ฮีโร่ไม่ใช่ผมหรอก>

[ข้อมูลผลงาน]

• วันเปิดตัว : 4 พฤษภาคม 2567 (เสาร์)
• OTT : ทีวีอิง
• ผู้ผลิต : กลัมแอนด์กรีมมีเดีย, กรา玛เฮาส์สตูดิโอ, เอสแอลแอล
• ทีมงานสร้าง : กำกับการแสดง (โชฮยอนทัก), บทละคร (จูฮวามี)
  

[เนื้อหาละคร]

เรื่องราวเริ่มต้นจากครอบครัวที่มีพลังพิเศษ แต่กลับป่วยเป็นโรคของคนยุคใหม่ จนไม่สามารถใช้พลังของตัวเองได้ ในบรรดาครอบครัวนี้ มีชายคนหนึ่งที่ถูกกำหนดให้มีพลังพิเศษกว่าใคร แต่ไม่สามารถช่วยเหลือใครได้ จนกระทั่งเขาได้ช่วยเหลือหญิงสาวผู้เป็นที่หมายหัวใจของเขา เป็นเรื่องราวโรแมนติกแฟนตาซี

ภาวะซึมเศร้า, นอนไม่หลับ, โรคอ้วน, ติดโทรศัพท์มือถือ,

เป็นโรคที่พบได้ทั่วไปในคนยุคใหม่ ที่ใครๆ ก็เป็นกันบ้าง

แต่เนื่องจากโรคที่พบได้ทั่วไปเหล่านี้ ทำให้ครอบครัวที่มีพลังพิเศษที่หาได้ยากสูญเสียพลังของพวกเขาไป

พ่อที่ย้อนเวลากลับไปในอดีตที่แสนสุขนั้น ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า จนสูญเสียทั้งความสุขและพลังไป

คุณยายที่เคยฝันเห็นอนาคต ป่วยเป็นโรคนอนไม่หลับ จนไม่สามารถนอนหลับเต็มอิ่มได้

ป้าที่เคยบินได้อย่างอิสระ กลับน้ำหนักตัวมากขึ้นจนไม่สามารถบินได้ และร่วงลงสู่พื้น

และลูกสาวที่สูญเสียแม่ไปเพราะพลังพิเศษ ได้เติมเต็มช่องว่างของครอบครัวด้วยโทรศัพท์มือถือ

พลังพิเศษที่แตกต่างจากคนอื่นๆ นั้น เป็นพรหรือคำสาปกันแน่?

บางที โรคเรื้อรังที่ยากจะรักษาที่สุดของคนยุคใหม่ อาจเป็น ‘ครอบครัว’ ก็เป็นได้

หญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นราวกับโชคชะตาต่อหน้าครอบครัวผู้มีพลังพิเศษที่กำลังประสบปัญหาทางการเงิน

เมื่อเธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว สุขภาพและพลังที่สูญเสียไปก็เริ่มกลับคืนมา

สิ่งที่ทำให้คนยุคใหม่เจ็บป่วยก็คือครอบครัว

แต่สิ่งที่ให้ทั้งโรคและยา ก็มักจะเป็นครอบครัวนั่นเอง เพราะพวกเขาคือครอบครัว

ชายผู้ที่ต้องการช่วยเหลือผู้อื่น แต่ไม่สามารถช่วยใครได้

เขาจะสามารถเรียกพลังพิเศษกลับคืนมา และช่วยเหลือคนที่เขารักได้หรือไม่!

[นักแสดง]

ช็อนอูฮี, จางกีโยง, โกดูซิม, ซูฮยอน, พัคโซอี้, โอมันซอก ฯลฯ

[ตัวอย่าง]

https://youtu.be/kFQagm7bvWY?si=xBLrWehW7jG5kYdV

[แผนผังความสัมพันธ์ของตัวละคร]

โดดาเฮ (ช็อนอูฮี)

อายุ 30 ปี, หญิง

เกิดในฤดูใบไม้ผลิ

พ่อของเธอตั้งใจจะตั้งชื่อว่า ‘โดดารี’ (ปลาโดดารี) เพราะว่าเป็นฤดูที่ปลาโดดารีอร่อยที่สุด

แต่เจ้าหน้าที่เขตได้ขอร้องให้เปลี่ยนตัวอักษรหนึ่งตัว

และตั้งชื่อให้ว่า ‘ดาเฮ’ เพื่อให้เธอได้ทำในสิ่งที่อยากทำ

แม่ของดาเฮจากไปเมื่อดาเฮยังเด็ก เพื่อไปใช้ชีวิตใหม่กับผู้ชายคนอื่น

พ่อของดาเฮที่เคยมีความสุขกับการกินซุปปลาโดดารีกับผักโขมในฤดูใบไม้ผลิ ได้เสียชีวิตในคืนฤดูหนาวอันหนาวเหน็บ

เพราะเมาสุราและหลับอยู่ข้างถนนโดยที่ไม่เคยตื่นขึ้นมาอีกเลย

ดาเฮต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ 17 ปี แต่โชคร้ายก็ยังไม่ทิ้งเธอไป

นอกจากจะสูญเสียครอบครัวแล้ว โรงเรียนที่เธอเรียนอยู่ก็เกิดไฟไหม้

ทำให้เธอสูญเสียเพื่อนๆ และครูไปในชั่วพริบตา

ดาเฮรู้สึกผิดและทรมานกับการที่ตัวเองรอดชีวิต

เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและไม่มีค่า ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรดีและไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง

ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงมีชีวิตอยู่ได้ ก็เพราะคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้ในเหตุการณ์ไฟไหม้ (ต่อ)

พ็อกกวีจู (จางกีโยง)

อายุ 30 กว่าๆ, ชาย

พรและคำสาปที่เขาได้รับคือ ‘การย้อนเวลากลับไปในอดีต’

แต่สามารถย้อนเวลากลับไปได้เฉพาะช่วงเวลาที่มีความสุขเท่านั้น

การได้กลับไปสัมผัสช่วงเวลาที่มีความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นเรื่องที่แสนหวาน

แต่ในใจของเขาก็ยังคงมีความกระหายและความรู้สึกอึดอัดที่คลายไม่ออก

เพราะถึงแม้จะย้อนเวลากลับไปได้ แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอดีตได้

เขาไม่สามารถสัมผัสหรือแตะต้องอะไรได้เลย

ผู้คนในอดีตไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินเสียงของเขา

เขาได้รับพรที่มีพลังพิเศษที่มนุษย์คนอื่นๆ ไม่มี เหตุผลมันต้องมีอยู่แน่

เขาอยากใช้พลังพิเศษนั้นเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ใช่แค่เพลิดเพลินกับความสุขส่วนตัว

และแล้วเหตุการณ์นั้นก็เกิดขึ้น

วันนั้นเป็นวันที่ลูกสาวของเขาเกิด (ต่อ)